Die jeugd van tegenwoordig, constant achter hun gameconsole en dan ook nog eens hun meest fundamentele levensvragen uitstellen. Het klinkt als de roep van die opa tijdens verjaardagen die met een nostalgisch genoegen verlangt naar die ‘goeie ouwe tijd’. Natuurlijk, Niels van den Dungen en Ferry Haan (O&D, 7 jan., de Volkskrant) hebben gelijk. Natuurlijk zit de jeugd hun tijd te verwaarlozen met dat nieuwste schietspel en natuurlijk kunnen ze dat doen omdat hun ouders zich beschermend opstellen. Het probleem is echter ouder, misschien wel zo oud als de weg naar Rome en het is een probleem dat perfect past binnen de Maand van de Spiritualiteit (10 jan. t/m 9 feb.): we kunnen niet stil zitten.
Constant hebben we de behoefte om vermaakt te worden, studie moet leuk zijn, werk moet leuk zijn en als je partner niet voldoende is, dan ga je naar een toyboy. Het ideaal van een maakbare samenleving is tot diep in onze aderen doorgedrongen en die maakbare samenleving die moet leuk zijn! Als de samenleving niet leuk is van zichzelf, dan maken wij die leuk met drank, drugs en vrouwen! De laatste jaren is daar een nieuwe kwaal bij gekomen: de gameconsole. Vermaak dat schijnbaar onschadelijk is. Zondaar zijn zonder verantwoordelijkheid.
Ik maak me er zelf ook schuldig aan: als ik thuis kom van de studie, dan pak ik mijn tablet erbij en kan ik het niet uitstaan als het ook maar 2 seconden langer duurt voordat ik bij YouTube ben. Achteraf heb ik dan het idee dat ik mijn tijd heb verspild, dat ik mijn tijd beter had kunnen besteden, maar agh: het was leuk! Wie leest er nu Dostojevski als je ook snel die laatste meme kan bekijken?
De dolle mens komt vandaag de berg af en zoekt niet meer naar God, hij zoekt naar de stilte. Wij hebben de stilte vermoord, maar die stilte kunnen we weer tot leven wekken! Een kwartier of langer op een stoel zonder tablet, smartphone of televisie. Zo simpel kan het zijn. Wij moeten weer leren stil te zijn, die levensvragen komen dan vanzelf.
De Nater 